سخنى در مورد راه رفتن پیامبر(ص)
منبع: حدیث نت به نقل از سیره معصومان جلد۳ از صفحه ۱۴۲ تا ۱۴۳
نویسنده: محمد محمدی ری شهری
پیامبر اکرم(ص)۱ بر پایه خوى قرآنى و ادب الهى،۲ فروتنانه و دور از تبختر، راه مى‌رفتند.۳ پیامبر(ص) دوست نداشتند که کسى از پشت سر، ایشان را همراهى کند و یا پیاده در رکاب ایشان راه برود.۴ از این رو، گاه پشت سر یاران خود حرکت مى‌کردند.۵ پیامبر(ص) به سان مردم معمولى و با همان سرعت، با نشاط و سرزنده و به دور از سستى و کسالت، راه مى‌رفتند.۶ گام‌هاى ایشان استوار و بلند بود. با تکبّر و خرامان و گردن فرازانه راه نمى‌رفتند؛ بلکه سر به زیر و سریع مى‌رفتند و بدن ایشان در حال راه رفتن، اندکى به جلو مایل بود، گویى که از سرازیرى روان‌اند.۷ ایشان پاى خود را روى زمین نمى‌کشیدند و آن را کاملاً از زمین بلند مى‌کردند.۸ هنگام راه رفتن، به چپ و راست خود، توجّهى نمى‌نمودند که به احتمال فراوان براى پدید آوردن فضایى آزاد و بى محدودیت براى یاران خویش بوده است.۹
پیامبر(ص) گاه بدون عبا و عمامه و کلاه و حتّى کفش نیز راه مى‌رفته‌اند که به احتمال فراوان در خانه و به گاه نیاز و ضرورت بوده است.۱۰ پیامبر(ص) عصا نیز داشته‌اند و حمل و تکیه به آن را از اخلاق پیامبران خوانده‌اند.۱۱ پیامبر(ص) از یک مسیر مى‌رفتند و از راهى دیگر بازمى‌گشتند. در حدیثى از امام رضا علیه‌السلام بر این سنّت تأکید گردیده و موجب افزایش روزى دانسته شده است.۱۲
[۱] به قلم فاضل ارجمند، جناب آقاى عبدالهادى مسعودى.
[۲] اشاره است به آیه «وَ لاَ تَمْشِ فِى الْأَرْضِ مَرَحًا إِنَّکَ لَن تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَن تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولاً» ؛ (اسرا: آیه ۳۷).
[۳] ر. ک: ص ۲۱۷ ح ۸۳۲.
[۴] ر. ک: ص ۱۲۹ (فروتنى).
[۵] ر. ک: ص ۱۳۱ ح ۱۶۳۲ و ۱۶۳۳.
[۶] ر. ک: ص ۱۳۳ (همانند ناتوان و سست راه نمى‌رفت).
[۷] ر. ک: ص ۱۳۳ ح ۱۶۳۸ ـ ۱۶۴۱.
[۸] ر. ک: ص ۱۳۵ ح ۱۶۳۸ ـ ۱۶۴۲.
[۹] ر. ک: ص ۱۳۷ (به این سو و آن سو نمى‌نگریست).
[۱۰] ر. ک: ص ۱۳۷ ح ۱۶۴۴.
[۱۱] ر. ک: ص ۱۳۷ ح ۱۶۴۵.
[۱۲] ر. ک: ص ۱۳۹ (هنگامى که از راهى مى‌رفت از راه دیگرى بازمى‌گشت).